TRZY NAJWAŻNIEJSZE PIOSENKI

Ku powieści tej nakłoń ucha,     F C d d A d C
Ludu wierny mój, a posłuchaj    F C d d A d C
I miej wiecznie przed oczami,    F C d A
Kimżeś między narodami:           A d C F

Patrz tam, gdzie Sarmacja jest żyzna,    F B B F g d
Tam to była Twoja ojczyzna,                        d g g F A d
Gdzie przodkowie Twoi śmiali                    g F A d
Z Rzymianami się ścierali.                             d C F

 

Na paiżach Dunaj przebyli,
Tam o złotą wolność walczyli,
A Rzymianom dawszy baty,
Wędrowali za Karpaty;

Tutaj wtedy w lasach głębokich
Żyły tylko gryfy i smoki,
Krwawym wzrokiem wkoło toczył
Człowiek z jaszczurczymi oczy.

 

Zatem przodek Twój złożył zbroję,
Skoro ujrzał dziedzictwo swoje
I szczęśliwy już Sarmata
Szablę z pługiem chętnie zbratał;

Zaraz potem ochotnie zniża
Kark swój hardy przed znakiem krzyża,
W czym wiadomość jest doniosła,
Że kobieta krzyż przyniosła.

 

Potem przyszedł ów wiek żelazny,
Kiedy liczne odparł najazdy,
Minął wiek karmazynowy,
Kiedy wzięto go w okowy.

A pobuntowana w okowach,
Rozbiegła się dziatwa Lechowa;
Resztę krwawym spiął wędzidłem
Zdrajca, z azjatyckim bydłem.

 

Ale jeszcze nie jest pobity
Świetny okręt Rzeczpospolitej;
Czasem we śnie widzę nagle,
Jak rozwija świetne żagle,

Hardym dziobem fale rozpruwa,
Liczna, bitna załoga czuwa,
Złoty sztandar podniesiony,
Aż ocieram łzę, wzruszony.

 

– Republiko! gdzie się zataczasz,
W jakie obce porty znów zbaczasz,
A z ojczystej twojej strony
Czyj dom będzie uczyniony?

– Ja się zowę rzeką podziemną,
Bóg jest ze mną, Orzeł nade mną;
Choć się skryję, to wypłynę,
A bądź pewien, że nie zginę.          d Es F B

 

I.
Jeżeli wierzysz w Boga                                                a e

+ pamiętaj, że prawda jest jedna,         h  C /h/

Niezmienna i nieodwołalna                                       a e

+ i do zbawienia potrzebna.                     h C D E

Te słowa w sercu wyryj                                               C D E

+ i w duszy swej rozważaj,                       C D h

A jeśli ktoś ci mówi                                                       C D E

+ że ma własną prawdę – uważaj!        C D

Albowiem człowiek sam z siebie                           G D C G

+ niczego nie ustanowi:                            G C D e

Nie ufaj byle komu                                                        G D C G

+ zaufaj Kościołowi.                                    G D h e

 

II.
Nie w księdza wierz, ale w Kościół,

+ nie szukaj podłych błahostek,

Dziś, gdy pragnienie prawdy

+ zastąpił głód ciekawostek.

Toleruj głupców, lecz tęp

+ głupotę i podły gust,

Nie pozwól w imię miłości

+ zamykać sobie ust.

Niech wiedzą niedoskonali

+ że są niedoskonali,

Albowiem prawdziwa miłość

+ w prawdzie się doskonali.

 

III.
Nie próbuj naśladować

+ głupoty prostego tłumu,

Jeżeli Bóg dał ci rozum,

+ to rób użytek z rozumu.

Na przekór inteligentnej

+ wulgarnych mędrców armii

Niech wiara twa szuka rozumu,

+ a rozum prawdą się karmi.

Niech nie zachwieje tobą

+ dyskurs przewrotnie mętny

Bo szatan nie ma mądrości,

+ jest tylko inteligentny.

 

IV.
Szatan jest księciem kłamstwa

+ oraz artystą grzechu,

Fałsz miesza pół na pół z prawdą

+ nie rezygnując z uśmiechu.

Przedrzeźnia dobroć Boga

+ i Mękę Zbawiciela,

Ludzkości ułatwia życie,

+ rozgrzeszeń chętnie udziela.

Ale kto sobie i innym

+ prawdę powiada w oczy,

Takiemu człowiekowi

+ i szatan nie podskoczy.

 

V.
Lecz nie myśl, poznawszy Prawdę,

+ że nic ci już więcej nie trzeba;

Najgorszy łajdak może

+ przed tobą wejść do nieba:

Bo miłosierdzie Pańskie

+ Sąd ostateczny uprości,

Każdemu odmierzy tylko

+ według jego miłości.

Ty módl się o miłosierdzie

+ i bądź miłosierny dla brata,

A myśląc o dniu dzisiejszym

+ myśl zawsze o końcu świata.

 

VI.
Jeżeli wierzysz w Boga

+ pamiętaj, że prawda jest jedna,

Niezmienna i nieodwołalna

+ i do zbawienia potrzebna.

Te słowa w sercu wyryj

+ i w duszy swej rozważaj,

A jeśli ktoś ci mówi

+ że ma lepszą prawdę – uważaj!

Albowiem człowiek sam z siebie

+ niczego nie ustanowi:

Nie ufaj byle komu

+ zaufaj Kościołowi.

 

 Daleko wędrowałem sam,                              e h
Nie miałem ani kropli wody;                           h e
Ktoś żywił mnie i o mnie dbał –                    e h
Najmniejszej nie poniosłem szkody.          h e

 

Bóg jest jak ogień,          e G
Bóg jest jak wiatr,           G D
Mocny jak morze,           D e
Wielki jak świat;               e h
Bóg jest – jak Bóg;          h e
Bóg jest – jak Bóg;          h e
Bóg jest – jak Bóg.          h e

 

Złoczyńcy otoczyli mnie
I starliby mnie bez przeszkody.
Obłok i góra skryły mnie,
Najmniejszej nie poniosłem szkody.

 

 

I zapytałem siebie: „Kto
Ochrania mnie od złego losu?”
Zabłysnął obłok, huknął grzmot –
Nie mogłem z siebie dobyć głosu.

 

Aż odczytałem pismo gwiazd,
Rękę, co tknęła mnie, poznałem;
Pojąłem, skąd mam to, co mam
I wtedy głos mój odzyskałem –